Gisteren is de Marathon Burgum verreden. Ook Menteam De Jong verscheen hier aan de start. Niet dat we hier hoge verwachtingen van hadden; het was meer bedoeld om Joy kennis te laten maken met deze tak van sport.

Tot nu toe hadden we alleen wat buitenritten gemaakt en hadden we meegedaan aan een aantal dressuurwedstrijden. Om weer eens wat anders te doen, deden we mee aan deze marathonwedstrijd. Tevens weer een moment voor een jong paard om veel nieuwe dingen te leren.

De eerste hindernis was een vaardigheidsparcours. Dit verliep prima, Joy wilde zowaar in galop door de poortjes heen. Jammer dat er een balletje werd gereden.

Hindernis 2 was de eerste ‘normale’ hindernis, en dat was natuurlijk even flink aftasten. Maar het liep prima; wij waren wel tevreden.

Hindernis 3 was een hindernis met verschillende bomen. Hier konden we door de te rijden lijnen het tempo er een beetje inhouden. Het liep weer wat soepeler dan in de hindernis hiervoor. Na hindernis 3 was de rust en de veterinaire controle. De dierenarts zei direct al dat we een erg ontspannen paard voor de kar hadden; een paard dat zich niet zo snel gek laat maken. Dat wisten we natuurlijk zelf ook al en dat maakt het juist zo fijn om met dit paard te werken. Dat ze relaxed was bleek ook uit de hartslag … deze was nog erg laag.

Vervolgens gingen we naar het hoofdterrein, waar vijf hindernissen stonden. Na het rijden van een hindernis, reden we een lus door het natuurgebied achter het hoofdterrein. Het rijden van de hindernis ging prima. Het ging niet snel (wat wil je ook), maar Joy liep mooi door en keek eigenlijk nergens raar van op. Totdat we in hindernis 5 kwamen: daar moesten we verschillende keren over een bruggetje. Voordat ze daar overheen wilde moesten ze eerst wel even goed kijken. En het fijne van Joy is, dat wanneer ze er een keer overheen is geweest, ze er de volgende keer zo overheen gaat. In het begin heeft het wat tijd gekost, maar goed; alles is ook nieuw.

De laatste hindernis was de waterbak bij de manege. En water is ook niet iets waar we op getraind hebben, zeg maar. Dus moest ze eerst ook even goed kijken, voordat ze door het water ging. Daarna ging het weer prima.

Al met al zijn we tevreden over de gereden rit. Joy heeft veel nieuwe dingen geleerd, en ja voordat we goede marathonwedstrijden willen rijden moet er nog heel wat gebeuren. Maar de kop is er af en we hebben enorm genoten.

Klik hier voor een aantal foto’s (met dank aan Anne Meinema).